Basis-therapiecentrum (2024):
Hieronder kan je een korte samenvatting van het project lezen:
Met dit project wil SEP zich verder inzetten in Nyanduma. Nyanduma ligt in Kenia’s centrale provincie in Kiambu County. De bevolkingstoename heeft geleid tot grote aantallen mensen die afhankelijk zijn van kleine stukjes land die economisch niet in staat zijn om in de sociaal-economische behoeften van de gemeenschap te voorzien. De beroepsbevolking is echter drastisch afgenomen door illegale brouwsels en de HIV/AIDS-plaag, waarbij de leeftijdsgroep van 19-34 jaar met de dag kleiner wordt en een groot aantal weeskinderen achterblijft die voor zichzelf moeten zorgen. Dit heeft het armoedeniveau van de gemeenschap verhoogd en haar capaciteit om de minder fortuinlijke leden van de gemeenschap op te vangen verminderd.
Terwijl traditionele overtuigingen over de oorzaken van beperkingen stigmatisering en discriminatie in de hand werken en kinderen met een beperking van zich vervreemden, moet het wettelijk kader voor mensen met een beperking en het beleid voor veiligheid, zekerheid en toegang tot diensten voor mensen met een beperking nog worden geïmplementeerd. Vooral de toegang van kinderen tot gezondheidszorg, therapie en andere ondersteunende diensten blijft voor de meeste ouders en verzorgers een droom.
De algemene doelstelling is om een basis therapie centrum op te starten in een bestaand gebouw en in te richten met de nodige therapie materialen in de nabije omgeving van families met kinderen met een beperking om continuiteit te bieden in de interventie, om hen betere levenskwaliteit te bieden. Een andere doelstelling is om 5 gemeenschaps-vrijwillgers verder op te leiden zodat zij basis therapie-technieken kunnen toepassen in het centrum en de ouders en verzorgers kunnen begeleiden om zelf deel te nemen aan het interventie programma.
Met dit project zal het SEP team de capaciteit van gemeenschapsvrijwilligers en ouders vergroten door hen kennis en praktische vaardigheden bij te brengen om basis therapeutische en educatieve interventies te kunnen verlenen. Als ouders en hulpverleners een centrale rol krijgen in de interventies hebben hun kinderen betere ontwikkelingskansen. Door ouders weerbaarder te maken zal dit project ook impact hebben op acceptatie en sociale inclusie in de familie en de gemeenschap in het algemeen.
inclusief onderwijs (2024):
Hieronder kan je een korte samenvatting van het project lezen:
Hoewel inclusief onderwijs in het beleid van Kenia is opgenomen, toont de reële situatie een ander beeld. Kinderen met een beperking worden vaak doorverwezen naar een speciale school omdat de reguliere school geen aanpassingen heeft voor de noden van het kind. Een onderzoek in o.a. 240 basisscholen in 8 provincies in Kenia, toonde aan dat er onvoldoende differentiatie is in de methodologie van het lesgeven, dat er een groot gebrek aan middelen en aangepaste infrastructuur is, dat er weinig toegankelijkheid is aan de school- en klasomgeving, en dat er te weinig samenwerking is met ouders of verzorgers. Kinderen met een beperking zitten nog steeds vaker in speciale units in een hoekje van de school of in een speciale school. Er is nood aan gediversifieerde onderwijs- en leerstrategieën, en het verbeteren van toegankelijkheid van de school- en klasomgeving. SEP heeft reeds in 4 scholen aanpassingen doorgevoerd en wil dit nu uitbreiden in 2 nieuwe scholen.
Het doel is dat de school en klasomgeving toegankelijk zijn voor kinderen met een beperking en dat deze kinderen optimaal kunnen functioneren en geen hinder ondervinden die hun leerproces in de weg staat.
We willen eveneens dat de leerkrachten over voldoende kwaliteitsvol onderwijsmateriaal beschikken, aangepast aan de individuele noden van het kind, en de “know how” hebben over het gebruik van de aanpassingen.
We willen dat de leerkrachten, schoolleiders en de ouders meewerken aan een betere leer- en leefwereld voor kinderen met een beperking.
ouders en brussen (2023)
Hieronder kan je een korte samenvatting van het project lezen:
Ouders leveren een belangrijke bijdrage aan de ontwikkeling van hun kinderen. Zij zijn de belangrijkste actoren van socialisatie en verandering voor hun kinderen. Ouders van kinderen met een beperking worden in de gemeenschappen geconfronteerd met vele belemmeringen, zoals financiële beperkingen, stigmatisering en gebrek aan informatie. De mythen en overtuigingen die in deze gemeenschappen heersen, zorgen ervoor dat ouders niet-conventionele interventies zoeken. Het stigma in verband met beperkingen versterkt de sociale uitsluiting van de ouders. Ons doel is de gezinnen uit te rusten met kennis en psychosociale ondersteuning en hen bovendien in staat te stellen om de nodige dagelijkse therapie te verzorgen. Dit vereist training, overdracht van vaardigheden, en een verandering van denken dat therapie alleen in een kliniek plaatsvindt. Ouders of verzorgers krijgen een serie van praktische training en worden daarna consequent gecoacht om voort te bouwen op wat ze al hebben geleerd en geoefend.
De SEP-training stelt ouders in staat thuis therapeutische basiszorg te verlenen. Dit vergroot de kans dat kinderen met een beperking vaardigheden leren doordat therapeutische benaderingen worden opgenomen in de dagelijkse activiteiten.
Brussen hebben vaak een enorme verantwoordelijkheid om voor hun brus met een beperking te zorgen. Ze vertellen dat ze zich schamen, of schamen voor hun brus met een beperking, en dat ze niet de woorden hebben om hun leeftijdsgenoten uit te leggen waarom hun brus anders is. Ze zeggen vaak dat ze zich verwaarloosd voelen omdat hun ouders overbelast zijn met de zorg voor hun brus. Ze kunnen de extra last van de zorg voor de brus, die hen op jonge leeftijd wordt opgelegd, kwalijk nemen en zich zorgen maken dat ze de zorg op lange termijn moeten overnemen. Dit leidt vaak tot een extreme stress situatie en heeft een negatief effect op de relaties binnen het gezin.
Daarom betrekt SEP de brussen van kinderen met een beperking bij de SEP-projecten. Via de brussen workshops, die drie keer per jaar tijdens de schoolvakanties worden georganiseerd, wil SEP deze brussen bereiken om hen te helpen beter met hun situatie om te gaan en hun brus met een beperking te begrijpen.
stagiair training (2023, 2024):
Hieronder kan je een korte samenvatting van het project lezen :
SEP heeft vastgesteld dat er weinig opgeleide hulpverleners in plattelandsgebieden zijn, en dat eerstelijns gezondheidswerkers geen opleiding krijgen over preventie en vroegtijdig ingrijpen bij beperkingen. Bovendien is de huidige opleiding van therapeuten onvoldoende sociaal georiënteerd en ongedifferentieerd.
In dit project zullen stagiair therapeuten en BO-leerkrachten op een praktisch en ervaringsgerichte manier opgeleid worden in de transdisciplinaire aanpak en gezinsgerichte interventie, waarbij zij de kracht van teamwerk ervaren. Zij leren een holistische benadering te hanteren waarbij gebruik gemaakt wordt van verschillende vaardigheden en disciplines, om problemen te herdefiniëren en nieuwe dynamische oplossingen te vinden.
De stagiairs worden dan ingeschakeld in de verschillende SEP projecten waar ze instaan voor de therapie interventie onder begeleiding van een multidisciplinair team, en de ouders leren betrekken in het ontwikkelingsproces van hun kinderen. Op die manier kan meer continuïteit geboden worden en kan de impact op de vooruitgang van de kinderen verhoogd worden. Ze krijgen daarnaast een mentor van hun eigen discipline gedurende twee jaar.
Deze transdisciplinaire aanpak kan in Kenia met succes worden toegepast om het tekort aan arbeidskrachten in de dienstverlening op te vangen.
Inclusief onderwijs
(2022-2023):
Hieronder kan je een korte samenvatting van het project lezen:
Inclusief onderwijs is het begin van de verandering die nodig is om een eind te maken aan uitsluiting, omdat het kinderen, gezinnen en gemeenschappen helpt te erkennen dat kinderen met een beperking gelijke rechten hebben. Wanneer de kinderen op inclusieve scholen opgroeien, of ze nu een beperking hebben of niet, zullen ze hebben geleefd met de diversiteit die het menselijk leven kenmerkt. Een op integratie gerichte samenleving hangt er dus van af of ieder van ons kinderen met een beperking steunt om naar school te gaan. Daarmee brengen we ook SDG 4, universeel basisonderwijs, tot leven en versterken we het model van inclusie in de samenleving.
Hoewel de Keniaanse regering via het ministerie van Onderwijs in 2009 een beleid heeft goedgekeurd dat gelijke toegang tot kwaliteitsonderwijs voor iedereen ondersteunt, ook voor leerlingen met een beperking, staat het gedifferentieerd onderwijs nog steeds voor veel uitdagingen. Enkele factoren die het inclusieproces belemmeren zijn vage richtlijnen die de implementatie van een inclusief beleid beschrijven, onvoldoende gegevens over kinderen met een beperking, ineffectieve beoordelingsinstrumenten, gebrek aan aanpassingen aan het bestaande curriculum, en een gebrek aan gekwalificeerde professionelen. Bijkomende uitdagingen zijn de stigmatisering en de misvattingen over kinderen met een beperking, een gebrek aan financiering om leerkrachten uit te rusten met de middelen, materialen en ondersteuning die nodig zijn om aan de specifieke noden van de leerlingen te voldoen en de vaardigheden die nodig zijn om met kinderen met een beperking te werken.
SEP zal als gangmaker fungeren en een model zijn voor de ontwikkeling van “best practice” in inclusief onderwijs door gediversifieerde onderwijs- en leerstrategieën aan te bieden via hun aangepast opleidingsprogramma voor leerkrachten. SEP wil verder gaan dan de traditionele onderwijsmethoden door de vaardigheden van leerkrachten te verbeteren om tegemoet te komen aan de individuele behoeften van kinderen met een beperking. Bovendien zal SEP samenwerken met de scholen om de toegankelijkheid te verbeteren, zodat de klaslokalen, de speelplaats en andere voorzieningen toegankelijk zijn voor leerlingen met een beperking. Peer training en bewustmakingsprogramma’s voor de grotere gemeenschap zullen het sociale welzijn van de kinderen op school en daarbuiten verder verbeteren.
Samenvattend richt dit project zich op capaciteitsopbouw van leerkrachten in het reguliere onderwijs in de lagere klassen en acceptatie van leeftijdsgenoten om inclusief onderwijs en sociale inclusie te bevorderen.
KOSTENEFFECTIEVE HULPMIDDELEN VERVAARDIGEN (2022):
Hieronder kan je een korte samenvatting van het project lezen:
Adaptieve en actieve zitopties stellen kinderen met motorische beperkingen in staat om op ooghoogte met hun leeftijdsgenoten om te gaan, en laten ouders, leerkrachten, therapeuten en verzorgers toe om met comfort en gemak hen van voeding, lichaamsverzorging of andere behoeften te voorzien. Het belangrijkste is dat adaptieve stoelen een juiste houding en positionering stimuleren, wat resulteert in een verbeterde fysieke en mentale gezondheid en verbeterde leervaardigheden.
Sommige kinderen hebben problemen met handbewegingen en hebben een spalk nodig om de houding van de hand of pols te corrigeren of te ondersteunen. Een goede spalk in combinatie met het trainen van de arm-handfunctie bevordert het uitvoeren van dagdagelijkse activiteiten zoals aankleden en eten, en schoolse vaardigheden zoals schrijven. Spalken van de onderste ledematen kunnen een bijdrage leveren om het looppatroon gunstig te beïnvloeden. Voor kinderen die zelfstandig kunnen staan, kan een spalk helpen stabiliseren tijdens het staan.
In de opleiding van ergotherapeuten en kinesisten in Kenia wordt er te weinig aandacht gegeven aan het belang van goede positionering en hoe tot een optimaal ontwerp van een hulpmiddel te komen dat kan voldoen aan alle noden van het kind. Weinig ergotherapeuten hebben de kennis om spalken te maken en kunnen deze kinderen dus niet voorzien van een belangrijke ondersteuning. Het SEP team herkende daarnaast een trage respons van gezinnen bij het aanschaffen van hulpmiddelen om de positionering van kinderen met een motorische beperking te verbeteren vanwege financiële beperkingen. Vaak moeten ze bovendien lang wachten op de beloofde hulpmiddelen. Bovendien worden standaard producten (zoals stoeltjes, sta-tafels) aan kinderen geleverd zonder rekening te houden met hun individuele noden. Deze worden vaak ook geleverd zonder aangepaste riemen, die nodig zijn om het kind in de juiste houding te stabiliseren.
Het algemene doel van het project is om kosteneffectieve hulpmiddelen te ontwikkelen, te vervaardigen en aan te bieden zodat kinderen met een motorische beperking kunnen deelnemen aan dagelijkse activiteiten.
Appropriate Paper Based Technology (APBT) (2021-2022):
Hieronder kan je een korte samenvatting van het project lezen:
Appropriate Paper Based Technology (APBT) is een technologie die ontwikkeld werd in Zimbabwe, waarbij gerecycleerde materialen zoals oud papier, kartonnen dozen en dozen van golfkarton gebruikt worden om individueel ontworpen meubels, speelgoed en hulpmiddelen voor mensen met een beperking te produceren. De beschikbaarheid, lage kosten en veelzijdigheid van APBT heeft in de loop der jaren veel mensen met een beperking in verschillende landen geassisteerd maar is nog weinig uitgebouwd in Kenia. De belangrijkste voordelen van ondersteunende meubelstukken zijn dat ze kunnen worden aangepast aan de individuele behoeften van het kind met een beperking – een goede pasvorm en positionering op maat van elke persoon. Dit wordt maar al te vaak over het hoofd gezien.
Adaptieve en actieve zitopties stellen de kinderen die ze gebruiken vaak in staat om op ooghoogte met hun leeftijdsgenoten om te gaan, en voor ouders, leerkrachten, therapeuten en verzorgers om met comfort en gemak in hun voeding, lichaamsverzorging of andere behoeften te voorzien. Het belangrijkste is dat adaptieve stoelen een juiste houding en positionering stimuleren, wat resulteert in een verbeterde fysieke en mentale gezondheid en verbeterde leervaardigheden.
Het algemene doel van het project is om de kwaliteit van leven van kinderen met een beperking uit gezinnen met weinig middelen te verbeteren door kosteneffectieve hulpmiddelen te ontwikkelen, te vervaardigen en aan te bieden.
Bovendien zal dit project enkele ouders van kinderen met een beperking opleiden in het produceren en vervaardigen van APBT-producten om hun inkomen te verbeteren en daarmee het levensonderhoud van het hele gezin te bevorderen. De kennis van deze techniek (die vooral gebaseerd is op recyclage) wordt dus doorgegeven en draagt bij aan de duurzaamheid van dit project.
VERDERE UITBOUW VAN HET WEZESHA PROJECT VAN SEP (2021-2023):
Hieronder kan je een korte samenvatting van het project lezen:
In november 2019 en februari 2020 werd een reeks voorlopige volkstellingsrapporten vrijgegeven door het Kenya National Bureau of Statistics, waaruit bleek dat er meer mensen met een handicap op het platteland wonen dan in stedelijke gebieden. SEP heeft meer dan 10 jaar ervaring met het werken in gemeenschappen met een laag inkomen en heeft aanzienlijke hiaten in de dienstverlening geconstateerd in de 47 Counties in Kenia. Er is beperkte toegang tot therapie en revalidatie, onderwijs en sociaaleconomische empowerment, en een gebrek aan goed opgeleide paramedici op het platteland. Dit verhindert kinderen met een beperking gelijke kansen te hebben om volledig deel te nemen aan de samenleving. Deze inbreuk op hun rechten dwingt hen afhankelijk te zijn van de steun van anderen en beperkt hun vermogen om op voet van gelijkheid deel te nemen aan de samenleving. Om tegemoet te komen aan deze behoefte aan huiselijke/familiegerichte interventies heeft SEP een participatief, gemeenschapsgericht opleidingspakket voor verzorgers van kinderen met een beperking ontwikkeld, ‘Wezesha’, dat tot doel heeft ouders, verzorgers, en gemeenschapswerkers mondiger te maken, en basisvaardigheden voor therapieinterventie voor kinderen met een beperking aan te leren. Dit project is gericht op capaciteitsopbouw en empowerment van gezinnen, verzorgers, en gemeenschapswerkers in plattelandsgebieden om de levenskwaliteit van kinderen met een beperking te verbeteren.
Het algemene doel van dit project is de beste diensten te verlenen aan kinderen met een beperking op het platteland.
Met dit project willen we ons bereik uitbreiden naar 4 nieuwe gemeenschappen door 20 bijkomende mensen op te leiden als peer educator. Dit zou het totaal op 20 bereikte gemeenschappen brengen. Daarnaast beoogt dit project om consultaties en een workshop rond acceptatie te houden voor 10 van deze gemeenschappen. Met dit project zullen minimum 250 kinderen met een beperking behandeld worden en zullen hun ouders/verzorgers advies krijgen voor de verdere stimulatie van hun kind. 20 stagiair leden zullen door middel van gemeenschapsbezoeken werkervaring opgedaan hebben in gemeenschapswerk. Onrechtstreeks worden andere mensen uit de gemeenschappen gesensibiliseerd over de problematiek en het belang van acceptatie en inclusie van kinderen met een beperking en hun families.
